موقعیت
نماد
جنگل دریایی حرا ( مانگرو ) که یکی از ذخیره گاه های جهانی زیست کره به شمار می رود مساحتی در حدود 9 هزار هکتار دارد و بزرگترین مجموعه جنگل دریایی در خلیج فارس به شمار می رود. دریا با بستر گسترده گلی و درختان حرا از گونه ابن سینا، میزبان گونه های پرشماری از ماهی ها، دوزیستان و پرندگان مهاجر یا محلی هستند. از این میان می توان به گونه های در خطر انقراض تحت حمایت IUCN اشاره نمود.
حرا درختی است آب شورزی که به هنگام مد دریا تا گلوگاه در آب فرو می رود و با خاصیت تصفیه ای که در ریشه آن تعبیه شده است، بخش شیرین آب را جذب و نمک آن را دفع می کند. گسترش جنگل های طبیعی حرا در جزیره قشم محدود به تنگ راه دریایی خوران و سواحل شمالی جزیره می باشد. در سواحل شمالی جزیره نسبت به سواحل جنوبی پهنه های گل گسترش بیشتر، شدت جزر و مد، خفیف تر و امواج دریا از تلاطم کمتری برخوردار است. در شکل گیری آبراه خوران عوامل زمین شناسی نقش اصلی داشتهاند.
نهشته های گل جنگل های حرا تنگ خوران بدلیل نزدیکی دلتاهای رودخانه مهران و کل و حجم بار رسوبی که دارند از طریق این دلتاها تامین می شود. مطالعه کانی های سنگین بستر جنگل های حرا و مقایسه آن با رسوبات سواحل قشم و خمیر به دانش ما از فرآیندهای رسوب گذاری این منطقه خواهد افزود. شدت پایین نوسان جزر و مد دریا و غیر مواج بودن آن در ناحیه تنگ خوران به یمن عملکرد گنبد نمکی پنهانی است که موجب بالا آمدگی تاقدیس گورزین و ایجاد دماغه لافت گردیده است. روند این تاقدیس در جهتی است که موجب شکل گیری پناهگاهی دریایی برای در هم شکستن قدرت امواج دریا و راسب شدن ذرات کل که احتیاج به محیطی آرام دارند شده است. در چنین محیط آرامی بوده است که درختان حرا با دیگر شرایط محیطی خود را سازگار کرده و به بقای خود تا به امروز ادامه دادهاند.